Is het mogelijk om al onze herinneringen en ervaringen een moment los te laten om ons onbelemmerd te kunnen verwonderen? Over de wereld om ons heen, de mensen en de dingen, het gras onder onze voeten. We kijken ernaar met nieuwe ogen, alsof het de eerste keer is. Om te zien wat we daarvoor niet zagen en te voelen wat we daarvoor niet voelden. De wereld zien met de ogen van een kind, zou dat niet mooi zijn? Onbevangen en zonder oordeel. Zonder goed of fout, mooi of lelijk. En misschien weer de vragen te kunnen stellen die wij als kind stelden.